Mijn dagboek

Vandaag is het weer even een dag dat ik voel dat ik op het randje zit. De werkmentaliteit in Singapore is zo anders vergeleken zo’n beetje de rest van de wereld (Behalve Japan dan). Het is zwoegen, letterlijk, bloed zweet en tranen. Het maakt je sterk en een onwijs harde werker maar je mist de kennis die wij in de westerse wereld hebben. Efficient werken, een kalm geest hebben, hard werken maar ook een welverdiende rust om jezelf weer op te laden.

Singapore loopt achter, in zo’n korte tijd is dit land onwijs gegroeid en de mensen gaan moeilijk mee. De overheid wil dat ze hier leren om hard te werken zodat het in de toekomst verbeterd kan worden in hard werken, maar minder uren. Nu kan het nog niet, de mensen zijn niet bereid om hard te werken dus word het geforceerd met een 44 uur werkweek, voor mij meer uren en 6 dagen per week. 

Ik weet waar ik het voor doe en ik hoop dat mijn harde werk zich terug beloond, ik denk van wel. Ik geloof in goede karma. Over 12 dagen vlieg ik naar huis, wat heb ik er zin in! Kerst vieren, winkelen, tijd met vrienden en familie door brengen.

Ook is mijn liefde voor reizen nog steeds heel sterk, ik zou het graag willen kunnen combineren. Deze situatie motiveerd mij, hoe ga ik het beter aanpakken, wat zijn mijn nieuwe keuzes? Terug als gymdocent zodat ik veel kan reizen in de vakanties? De kennis die ik nu opdoe leert mij de kant van business kennen, misschien ooit mijn eigen bedrijfje? 

Veel aan het brainstormen, maar ik voel mij gemotiveerd en ik maak er een hobby van. Wat zijn mijn opties?..