Flow of life. From Australia to Ubud

Gister heb ik dan toch echt afscheid genomen van Australie en ben ik naar Bali gegaan, Ubud om specifieker te zijn. Het voelde naar om weg te gaan, alsof ik nog niet klaar was of komt het omdat ik de comfort weer moet opgeven? Een lieve vriend van mij kwam nog een knuffel brengen en namen wij afscheid met natuurlijk de norm dat we elkaar weer ergens in de wereld gaan zien. Kevin had een auto voor mij gehuurd zodat hij mij af kon zetten bij het vliegveld, wat een liefde om mij heen en ik voel mij dankbaar.

Ik sluit Australie af met het gevoel dat het een gaaf maar pittig jaar was, veel avonturen meegemaakt, leuke en minder leuke momenten. Vooral heb ik geleerd dat het leven komt zoals het komt en dat er dingen gebeuren waar jij geen controle over hebt en dat niet kan veranderen. Meegaan met de flow van het leven, dat maakt het een stukje makkelijker voor jezelf dan vechten tegen wat is..

In het vliegtuig had ik een upgrade (yay!) en vloog ik comfort waardoor ik veel meer beenruimte had en mijn stoel lekker naar achter kon doen want er waren geen rij stoelen achter mij! Dat was even een leuke verrassing, en na wat slapen, lezen en een film kijken was het al weer voorbij en was ik veilig geland in Indonesie. Naast mij zat trouwens een wat ouder stel, onwijs lieve mensen, straalde liefde uit en zaten later ook te mediteren haha heerlijk.

Na mijn aankomst snel maar een taxi regelen aangezien het nog meer dan een uur rijden naar Ubud was, en al gauw vond ik een lieve jonge gast waar ik een goede prijs mee had gemaakt. Het ging onderweg onwijs hard regenen wat het moeilijk maakte om door het raam te kijken, de chauffeur keek een paar keer op zijn horloge en vroeg: Vind je het ok dat ik langzamer rijdt en het daardoor langer duurt? De schat! Natuurlijk vind ik dat niet erg, safety first, en het was een fijne rit.

Aangekomen in mijn hostel bleek er een dubbele boeking te zijn op mijn bed waardoor ik in een bijna lege kamer verplaatst werd, wat een geluk! Het was midden in de nacht en ik kon wel wat slaap gebruiken, meteen mijn bed in gehopt en werd de volgende ochtend vroeg wakker door het licht van buiten. Ik vind het heerlijk en het doet mij goed merk ik, vroeg opstaan als de zon op is.

Even de offline kaart downloaden op mijn telefoon en ik zie plots mijn locatie, op loopafstand van Sari Organik, het cafeetje waar ik zo graag naar toe wilde toen ik hier met Kevin was. Toeval? Iedergeval merk ik op dat het behoorlijk mee zit in de 24 uur dat ik vertrokken ben en ik voel mij heel erg dankbaar. Ik loop even naar de winkel om water te halen en zie een cafeetje wat mij heel erg aantrekt. Ik kan niet zien hoe het er uit ziet van binnen omdat je met de trap omhoog moet maar ik volg mijn gevoel en eenmaal binnen ben ik zo blij dat ik het juist aanvoelde.

Ik bestel mijn ontbijt en al gauw wist ik dat dit het perfecte plekje was om even te gaan schrijven en lezen. Ik laat mijn spulletjes achter en ren even gauw naar mijn hostel die om de hoek is om mijn tablet en boekje te halen. Mijn koffie staat klaar als ik terug kom, klaar om te schrijven..