Even een tijdje er tussen uit, alhoewel ik dat al ben aan de andere kant van de wereld, wilde ik ook even afstand met social media. Af en toe plaatste ik een leuke foto maar verder ging het ook niet.

Het begon allemaal terug in Sydney. Ongelukkig was ik daar, heel erg zelfs.. Ik was down en alles in mij verlangde eigenlijk naar huis gaan, alleen vond ik dat nog geen optie. Ik wilde niet ‘opgeven’. Dus toen kwam mama naar mij toe, en hebben wij een maand lang samen gereisd! Startend in Sydney, waar mama ook is geweest toen zij mijn leeftijd was, dus haalden wij even wat herinneringen voor haar op! Toen vlogen wij naar Tasmanië, Tassie heeft mijn hart gestolen en gaf mij precies wat ik nodig had op dat moment. Vrijheid, een beetje koudjes, waardoor ik dat winter gevoel had die ik eigenlijk stiekem wel gemist had, vooral tijdens de kerst! En dan die ongelofelijke mooie natuur.

4 dagen hadden wij, maar die hebben wij dan ook ten volste gebruikt:

Na het mooie Tasmanië zijn wij naar Melbourne gevlogen waar wij bij mijn oud collegaatje van IGC mochten verblijven! Super gezellig om weer een vriendin van mij te zien en ondertussen genoten mama en ik van de stad! Van St Kilda naar City Melbourne, afstruinen van de Queen Victoria Market en alle kleine steegjes door lopen vol graffiti. Genieten was het weer!

Na Melbourne begon het echte ultieme reis gevoel, met een campervan zijn wij vanaf Sydney naar Cairns gereden in 2,5 week. Langer hadden wij helaas niet, dus was het elke dag een paar uurtjes rijden maar wat hebben wij veel gezien! Van de mooiste stranden naar de mooiste uitzichtpunten, nationale parken en schrap dit maar door: Australia Zoo, Fraiser Island, de Whitsundays en nog zo veel meer! En zulke mooie herinneringen gemaakt, zoals mama en ik de slappe lach kregen toen mama een zwarte bloem zag en ik zei ‘zo zwart als je ziel’ als naam voor de plant en mama zei echt??!! Voorlopig liepen de tranen over mijn wangen van het lachen en heel snel er na die van mama ook. Natuurlijk heet die bloem niet zo! Of dat wij zoals iedereen trouwens hier, als de dood is een grote spin te vinden in je campervan er ‘ s nachts in het pikkedonker iets op mama haar borst viel. En zij alleen maar bevroor en zachtjes ‘riep’: Niennnn, Niennn wat is dat??! Hilarisch, ik wilde natuurlijk gewoon uit die auto, gelukkig kwamen we er achter dat het maar een grote sprinkhaan was maar dat was natuurlijk even een spannend momentje haha!

Hier onder zijn even wat foto’s om een idee te geven van onze onvergetelijke roadtrip! Helaas kwam daar ook weer een eind aan maar gelukkig kunnen wij zeggen dat wij ultiem genoten hebben en voelde ik mij stukken beter na de trip. Gelukkig genoeg om weer mijn avontuur voort te zetten. Dikke kus voor mijn mama, die mij even liefde kwam brengen!

Bij Cairns verbleef ik nog even bij een goede vriendin die ik afgelopen December in Indonesië heb ontmoet en dus 5 maanden niet had gezien. Meteen was het weer als vanouds en hebben wij weer een super tijd gehad! Na een korte week was het tijd om weer naar Indonesië te vliegen. Deze keer

om Kevin te zien, die had besloten om zijn baan op te zeggen en met mij mee te gaan reizen. Heel snel hebben wij elkaar ontmoet toen ik net terug was uit Amerika, maar ook heel snel hebben wij weer afscheid genomen toen ik naar Australië vertrok drie maanden later. Toch waren drie maanden lang genoeg dat wij er beiden van overtuigd waren dat wij samen wilden zijn. Dus begon ons avontuur samen en al heel gauw werd dat ook echt een avontuur..

Startende in Jakarta, waar wij iets te lang waren dan wij wilden, door naar Pangandaran in West-Java. Maar dat ging niet zonder tussenstop in Bandung waar wij die avond de enige toeristen waren die wij op straat hebben gezien. En dan de locale bus de volgende dag die ons naar Pangandaran bracht, en wij aankwamen bij ons verblijf: Houten hutjes, aan het water, uitzicht over het rijstveld, ultiem genieten. Na een aantal dagen zijn wij door gegaan naar Jogjakarta met een treinrit die wij nooit meer over willen doen haha. Eenmaal in Jogja was het kort genieten en toen werd Kevin ziek, en niet zomaar buikgriep maar hij had dengue. Een dag later werd ik ook ziek, een week heeft het geduurd tot wij beiden beter waren, maar samen waren wij sterk.

 

IMG-20170511-WA0009

Toen besloten wij het vliegtuig te pakken naar Lombok, op naar Kuta, van Kuta naar de Gili’s, door naar Nusa Lembongan en uiteindelijk in Ubud. Ultiem genoten samen en blij dat wij nog twee weken van de eilanden hebben kunnen genieten. Steeds meer kwam ik weer in mijn ritme terecht, mijn rust en er vielen dingen weer op zijn plaats. Tenslotte was ik in Ubud weer herenigd met een hele goede vriendin uit Nederland die een jaar geleden vertrokken is om haar avontuur aan te gaan. Wat was het fijn om een vriendin weer te zien, en weer kreeg ik een flinke oppepper. Wat werd ik blij van jou zien Lau!

 

Aan Indonesië kwam een eind en vlogen wij naar Australië, deze keer naar Darwin om een ander vriendinnetje van mij te bezoeken die ik in Sydney heb ontmoet. Een weekje was het genieten en toen vlogen wij naar Brisbane om werk te zoeken. Meteen had ik een goed gevoel bij Brisbane en had ik het gevoel dat ik hier goed zat. Ik geloof dat als je op de ‘juiste’ plek zit in je leven, dat ook de juiste dingen op je afkomen. Vind je dit te zen? Dan mag jij het geluk of toeval noemen maar al heel gauw vond ik een baan als turncoach bij een van de beste clubs van Australië! Ik voel mij weer happy en geniet ten volste van de momenten, per dag natuurlijk ;).