Twee maanden geleden heb ik het vliegtuig gepakt richting Australia, met een tussenstop van een aantal dagen in Bali om daarna door te vliegen naar Perth. Mijn gevoelens die ik had? Alles in mijn lijf schreeuwde dat ik niet meer wilde, dat ik terug wilde naar Nederland om in de armen van mijn vriend te liggen.

Nu zijn we twee maanden verder en ik ervaar nog steeds up’s and downs. Je woont in Sydney Nien, zeg ik dan tegen mijzelf, geniet van alles om je heen en dat probeer ik dan ook. Maar nog nooit eerder heb ik mij eigenlijk zo verdwaald gevoeld als nu en dat is wat deze reis zo bijzonder maakt. Wat ga ik hier van leren? Hoe zal de toekomst zich vormen?

Ik ben hier niet om iemand te bewijzen dat ik dit kan maar voordat ik een beslissing neem moet ik wel weten waarom ik precies achter die beslissing sta. En zo ben ik nu dus hier, ver weg van iedereen die me dierbaar is, uit te zoeken wat ik nou precies wil. En om heel eerlijk te zijn, op dit moment heb ik geen idee.

Als ik dan na denk hoe wij in deze maatschappij leven zou ik eigenlijk een doel ‘moeten’ hebben, een carriere moeten opbouwen of een toekomst inbeelden met mijn vriend. Maar wat nou als je even helemaal niet na denkt over wat je moet. Zou het dan mogelijk zijn om alle dingen in het ‘ nu ‘ intensiever te ervaren? Om je aandacht te hebben op dingen die er eigenlijk echt toe doen?

Leren luisteren naar mijn gevoel is wat ik meer zou willen, de toekomst is een illusie en dat zal die ook altijd blijven. Hoeveel wij ook willen bepalen, er is maar een fractie van invloed wat jij echt kan hebben op het leven. Dus voor nu laat ik het allemaal even over mij heen komen en probeer ik per dag naar mijn gevoel te luisteren. Wat wil ik, en waar wordt ik gelukkig van?